Geboren te Kampenhout op 6 juni 1893 als zoon van varkenskoopman Eduardus Ludovicus Van Halle en Catharina Ludovica Vander Sypen. Hij woonde met zijn ouders in de Kerkstraat 70 te Kampenhout-centrum en was ongehuwd. Van beroep was hij landbouwer. Hij was 1,72 meter groot, had kastanjebruin haar en wijd openstaande oren.

Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vervulde hij zijn militaire dienstplicht.
Hij was namelijk milicien van de lichting 1913. Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij als soldaat-ruiter Tweede Klasse ingedeeld bij het 4de escadron van het 2^de Regiment Gidsen. Op 12 augustus 1914 nam hij deel aan de slag bij Halen, meteen de eerste vermelding op de vlaggenstandaard van het Regiment. Op 18 augustus 1914 leverde hij slag in Budingen aan de Gete om zich dan terug te trekken naar Antwerpen. De volgende jaren neemt hij deel aan de gevechten in Pervijze, Stuivekenskerke, Steenstraete en Diksmuide. De voorbereidingen om Maldegem terug in te nemen waren zijn laatste wapenfeiten want een longontsteking op 18 oktober 1918 noopte hem om te worden opgenomen in het militair hospitaal 'Porte de Gravelines' te Calais. Hij overleed twee dagen later op 20 oktober 1918. Hij werd begraven op het Belgisch erepark op de gemeentelijke begraafplaats van Calais (graf 1030). In het verslag om het Oorlogskruis te bekomen zegt sergeant Holvoet over hem : "Zeer voorbeeldig soldaat, heel moedig sinds het begin van de oorlog en uitmuntend in de uitvoering van de verschillende opgelegde bevelen en taken."

Na de oorlog werd hij postuum bedacht door het Ministerie van Landsverdediging met de Zege- en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis en kreeg hij 7 frontstrepen.