Geboren te Nederokkerzeel op 8 september 1883 als zoon van Ludovicus Bruyninckx en van Joanna Maria Peeters. Hij was gehuwd met Maria Ludovica Janssens (geboren te Berg als dochter van het echtpaar Janssens-Paeps op 20 oktober 1886 en overleden te Nederokkerzeel op 20 januari 1963). Frans woonde in de Liststraat te Nederokkerzeel. Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde hij samen met zijn vrouw en 2 kinderen naar de Nieuwe Kassei 10 te Nederokkerzeel.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1908.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij als soldaat Tweede Klasse ingedeeld bij het 8^ste Linie Regiment. Het 8^ste Linie Regiment was verbonden aan de vestingtroepen van Namen. Na de val van de forten rond Namen trokken de Belgische soldaten zich terug om via het zuiden van het land Frankrijk te bereiken om zo via Le Havre naar Oostende te varen en vandaar terug naar de frontlijn te trekken. Tijdens deze terugtrekking werd Frans samen met zijn gehele compagnie op 24 augustus 1914 in Bioul (bij Namen) door de Duitsers krijgsgevangen genomen en op transport gezet naar het kamp Soltau dichtbij de Duitse stad Hannover. Op 11 juli 1917 verhuisde hij naar krijgsgevangenenkamp van Hameln, een gemeente tussen Bielefeld en Hannover. Hij werd naar België gerepatrieerd op 7 januari 1919 en doorgevoerd naar het Centrum voor Oud-Militairen te Brussel, van waaruit hij demobiliseerde op 1 april 1919.

Na de oorlog bedacht het Ministerie van Landsverdediging hem met de Zege- en Herinneringsmedaille, het kruis als Ridder in de Orde van Leopold II met zwaarden en Ridder in de Kroonorde met zwaarden en één gevangenisstreep.