Geboren te Haacht op 15 mei 1892. Hij woonde te Haacht Sint-Adriaan. In 1947 woonde hij in de Hoogstraat nº 45 te Hever. Hij was gehuwd met Isabella Cornelis en ging na de oorlog bij de NMBS in dienst. Na zijn huwelijk verhuisde hij naar Kampenhout-Relst, waar hij overleed op 18 januari 1989.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1912.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij als Soldaat Tweede Klasse ingedeeld bij het 1^ste Regiment Karabiniers. Op 14 oktober 1918 werd hij gekwetst en verzorgd in een hospitaal in Bourbourg, kantonhoofdstad van het arrondissement Duinkerke in de Franse Westhoek, tot 25 oktober 1918. Vandaar ging het naar een hospitaal in Valloire (een gemeente in het Franse departement Savoie, regio Auvergne-Rhône-Alpes) waar hij verbleef tot 14 december 1918. Op 15 december 1918 mocht hij het hospitaal verlaten en diende hij zich aan te melden bij de 2^de Cie van het 1^ste Regiment Karabiniers te Leisele. Vandaar werd hij op 17 januari 1919 overgeheveld naar de 2^de C^ie van de administratieve troepen van het Centrum van Oud-Militairen te Brussel. Dit was tevens de eenheid van waaruit hij demobiliseerde op 14 augustus 1919.

Hij werd door het Ministerie van Landsverdediging bedacht met de Zege- en Overwinningsmedaille, was houder van de vuurkaart en had 8 frontstrepen en 1 kwetsuurstreep. Na de oorlog kon hij genieten van oorlogsinvalidenuitkering.

In zijn rapport leest men "dat hij een zeer goede soldaat was, moedig en meer dan 50 maanden aan het front lag waar hij steeds plichtsbewust zijn opgelegde taken uitvoerde. Hij werd ernstig gekwetst tijdens de gevechten op 14 oktober 1918 bij het bevrijdingsoffensief".