Geboren te Nederokkerzeel op 11 mei 1883 als zoon van Joannes Josephus Vandermeiren en Barbara Weenen. Hij was gehuwd met Hortense Bont (geboren te Tienen op 6 augustus 1888). Zij woonden samen met hun 2 kinderen in Vertrijk bij Boutersem aan de Statiestraat n° 20.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1913.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij als soldaat Tweede Klasse toegevoegd bij het 1^ste Regiment Grenadiers, dat gekazerneerd was in het Fort van Broechem. Na de val van het fort op 6 oktober 1914 werd hij gevangengenomen op 10 oktober 1914 aan de Belgisch-Nederlandse grens. Hij werd meteen getransporteerd naar het interneringskamp Harderwijk in Nederland. Herman werd terug naar België gerepatrieerd op 12 november 1918 en hij demobiliseerde via het 2^de Regiment Grenadiers op 20 februari 1919.

Na zijn legerdienst werd hem door het Ministerie van Landsverdediging nog bedacht met de Zege- en Herinneringsmedaille.

Ter info:
Op 5 oktober 1914 werd het fort van Broechem, dat zich bevindt te Ranst, beschoten maar met weinig schade tot gevolg. Het fort zelf kwam in actie tegen de Duitse troepen die zich in Lier en nabij het kasteel De Bist in Kessel bevonden. De volgende dag (6 oktober 1914) begon de zware beschieting van het fort van Broechem. Het fort zelf beschoot in de ochtend nog het al door de Duitsers bezette fort van Kessel, maar tegen de middag was het eigen geschut door verschillende Duitse inslagen vrijwel uitgeschakeld. In de namiddag besloot de commandant het fort te verlaten. Het garnizoen trok zich terug via het dorp van Ranst naar Zwijndrecht. Om 10 oktober 1914 probeerde het garnizoen naar Nederland te vluchten.