Geboren te Kampenhout op 7 juli 1891 als zoon van Joannes Franciscus Van Meldert (geboren te Haacht-Sint-Adriaan op 3 januari 1848) en van Isabella Imbrechts. Petrus was gehuwd met Maria Clementina Geels (geboren op 6 februari 1893). Samen woonden zij tot 5 september 1920 in de Langestraat nº 10 te Kampenhout om nadien te verhuizen naar de Langestraat nº 12 te Boortmeerbeek. Petrus overleed te Boortmeerbeek op 25 augustus 1956 op 65-jarige leeftijd.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1911.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij toegevoegd als soldaat Tweede Klasse bij het 1^ste Bataljon van de 3^de C^ie van het 1^ste Regiment Grenadiers. Op 6 oktober 1914 werd hij gekwetst en overgebracht naar het militair hospitaal te Gent, waar hij verbleef tot Gent werd ingenomen op 18 november 1914. Petrus, die was ondergedoken, werd op 23 november 1914 terug geschikt bevonden voor militaire dienst en kwam via het bataljon Spoorwegtroepen, die gekazerneerd waren in Adinkerke, terug bij zijn eenheid, het 1^ste Regiment Grenadiers aan op 22 januari 1915. Op 7 september 1915 werd hij in Diksmuide voor een tweede keer gekwetst en overgebracht naar het Militair Hospitaal in Bourbourg, de kantonhoofdplaats van het arrondissement Duinkerke in de Franse Westhoek vanwaar hij op 6 oktober 1915 werd overgebracht naar het Militair Hospitaal in Elboeuf, een gemeente in het Franse departement Seine-Maritime in het arrondissement Rouen, Normandië. Daar werd op 18 oktober 1915 beslist om hem definitief over te brengen naar het Militair Opvangcentrum voor Invaliden en Wezen in Port-Villez bij Vernon in het departement van de Eure. Daar verbleef hij tot het einde van de oorlog. Hij demobiliseerde op 22 februari 1919.

Na de oorlog bedacht het Ministerie van Landsvedediging hem met de Zege- en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis, het Kruis van Ridder in de Orde van Leopold II en werd hij voor 25% oorlogsinvalide verklaard.