Geboren te Kampenhout op 21 november 1892 als zoon van het echtpaar Vercammen-Dekoninck. Hij woonde te Haren in de Verdunstraat 222 en hij was gehuwd met Pauline Crol, dochter van het echtpaar Crol-Calottens (geboren te Kampenhout op 26 september 1903 en aldaar overleden op 14 november 1999). Eduard overleed te Vilvoorde op 29 november 1971.

Hij ging zich als vrijwilliger melden om dienst te nemen in het Belgisch leger. Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij toegevoegd als soldaat Tweede Klasse bij het 2^de Grenadiers Regiment. Op 26 oktober 1914 viel hij in de handen van de Duitsers bij de Ieperlee. Hij werd meteen krijgsgevangengenomen en naar het krijgsgevangenenkamp Munster, bij Hannover in Duitsland afgevoerd. De Ieperlee is een deels gekanaliseerde rivier die van het Heuvelland via de stad Ieper naar de IJzer loopt. Hij werd gerepatrieerd op 23 november 1918 naar het centrum van Oud-Militairen in de kazerne van Etterbeek. Hij demobiliseerde vanuit Gent (administratieve troepen) op 19 augustus 1919.

Na de oorlog bedacht het Ministerie van Landsverdediging hem met de Zege- en Herinneringsmedaille, de IJzermedaille, het IJzerkruis en hij was houdervan een vuurkaart.