Geboren te Kampenhout op 7 augustus 1879 als zoon van Cornelius Verstraeten en van Anna Maria Blockmans. Hij woonde aan de Biststraat nº 14 te Nederokkerzeel. Hij was gehuwd met Martha De Laet, huisvrouw en 52 jaar.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1899.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij ingedeeld als soldaat Tweede Klasse bij het 9^de Linie Regiment. Tijdens de val van Antwerpen op 10 oktober 1914 vluchtte Jacobus samen met zijn volledige compagnie richting Nederland. Aan de grens werd hij met zijn compagnie, achterna gezeten door de Duitsers, door de Nederlandse grensposten gevangengenomen en op transport gezet naar het interneringskamp Harderwijk in Nederland. Nederland was tijdens WO1 een neutraal land en had de opdracht om zowel Belgische als Duitse soldaten bij het overschrijden van hun grens, gevangen te nemen en onder te brengen in interneringskampen. Hij werd gerepatrieerd naar België op 9 december 1918 en toegevoegd bij het 5^de Linie Regiment, tevens het regiment van waaruit hij demobiliseerde op 1 februari 1919.

Na de oorlog werd hij door het Ministerie van Landsverdediging bedacht met de Zege- en Herinneringsmedaille.

Op 10 oktober 1914 gaf Antwerpen zich over. De Belgische militairen werden in verschillende plaatsen opgevangen, onder andere in Harderwijk. In de nacht van 11 op 12 oktober 1914 kwamen de eersten in Harderwijk aan. Een dag later arriveerden niet minder dan 6.600 soldaten. Uiteindelijk kreeg Harderwijk dertienduizend Belgische militairen over de vloer. Zij werden eerst ondergebracht in een tentenkamp ver buiten de stad, in de buurt van wat nu het Bouw & Infra Park aan de Ceintuurbaan is. Dat werd spoedig vervangen door vijftig barakken, die gebouwd werden met (gedwongen) hulp van de Belgische soldaten. In elke barak konden tweehonderdvijftig mannen slapen. De barakken waren onverwarmd en boden weinig privacy.