Geboren te Kampenhout op 18 november 1896. Hij woonde in de Obusstraat nº 21 in Anderlecht. Hij was metselaar van beroep, maar bij zijn gevangenneming was hij werkzoekend.

Op 20 januari 1917 werd hij door de Duitsers gevangengenomen wegens 'niet toelaatbaar' gedrag tegenover de bezetter en hij werd meteen op transport gezet naar het krijgsgevangenenkamp Soltau, een gemeente in de Duitse deelstaat Nedersaksen (Hamburg, Bremen, Celle). Soltau was het grootste krijgsgevangenenkamp van de Duitsland. Het kamp bestond uit afdelingen voor militairen en afdelingen voor burgergevangenen. De burgergevangenen namen hun intrek in het 'Zivillager', afgescheiden van het kamp voor de krijgsgevangenen. Afgaande op het aantal en de capaciteit van de barakken verbleven daar ongeveer 2600 burgergevangenen. Samengepakt in het burgerkamp waren deze burgers van de krijgsgevangenen gescheiden door een dubbele prikkeldraad. Het was verboden om met hen te communiceren.

Jan Bernaerts kon het kamp verlaten op 10 september 1917 en naar Anderlecht terugkeren.