Geboren te Buken op 14 augustus 1887 als zoon van Henricus Lanciers (geboren in Buken op 28 december 1859 en overleden in Antwerpen in 1920) en van Joanna Maria Arnouts (geboren in Brussel op 12 juni 1864). Hij huwde op 13 augustus 1912 te Vlamertinge met Urbania Euprhasia Inion (geboren te Vlamertinge, bij Ieper op 17 mei 1885). Zij woonden samen met hun dochter Maria Josephina in de Molièrelaan 188 te Elsene.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1907.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij als soldaat Tweede Klasse toegevoegd aan de 102^de batterij van het 6^de Artillerie Regiment. Deze batterij was uitgerust met lichte obuswerpers. Op 1 december 1916 ging hij nog in opleiding voor gebruik van nieuwe lichte wapens zodat hij op 1 mei 1917 werd overgeplaatst van de 102^de batterij naar de 101^ste batterij. Hij sneuvelde te Oostduinkerke op 23 maart 1918, want door een obus werden zijn onderste ledematen afgerukt en vele oude wonden opengereten. Hij werd op 25 maart 1918 op het Militaire Kerkhof in de Kerkstraat van De Panne begraven (graf D-31).

Postuum kreeg hij na de oorlog de Medaille van de IJzer, de Zege- en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis, het Kruis van Ridder in de Orde van Leopold II en kreeg hij op 25 maart (2 dagen na zijn overlijden) van de Franse Luitenant-Kolonel Bonnefoi van het Franse 6^de lichte artillerie regiment het Franse Oorlogskruis op zijn kist gespeld. Ook 6 frontstrepen waren zijn deel.