Geboren te Buken op 23 december 1879 als zoon van Guilielmus Van Den Houdt (geboren te Leuven op 8 april 1854) en Maria Theresia Vrijdaghs (geboren op 28 februari 1851 te Buken). Zij was de dochter van Arnoldus Vrijdaghs en van Anna Catharina Roeckx. Franciscus was gehuwd met Maria Catharina Cuypers en woonde met zijn vrouw in de Vrouw van Mechelenstraat 7 te Mechelen. Van beroep was hij meubelmaker, had kastanjebruin haar en was 1.81 m groot.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1899.
Hij werd tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 toegevoegd als soldaat Tweede Klasse bij de 7^de C^ie van het 7^de Linie Regiment. Een eerste keer werd hij gehospitaliseerd op 22 mei 1915 in het hospitaal van St-Lô, een Franse gemeente in het departement Manche in de regio Normandië. Na zijn ontslag werd hij toegevoegd aan het werkerskorps van de Genie. Maar de ziekte die hij begin december 1914 had opgelopen, bleef hem parten spelen en zo belandde hij vervolgens in de hospitalen van Ruchard (infirmerie van het opleidingskamp Ruchard)), in de abdij van Fontgombault, die behoort tot het aartsbisdom Bourges in het departement Indre, in het Militair Hospitaal in Avon-Les-Roches in het departement Indre et Loire, Frankrijk en in het Militair Hospitaal van Montpellier, een Zuid-Franse stad, prefectuur van het departement Hérault en van de vroegere regio Languedoc-Roussillon. Op 8 juli 1918 overleed hij in een Belgisch hospitaal in Montpellier aan een longtuberculose, een aandoening ten gevolge van onderkoeling, die hij december 1914 in Saint-Omer had opgedaan.

Hij werd begraven in Montpellier op het kerkhof Saint-Lazare (plaat 109, sectie OS graf 32 van de 4^de rij). Later werd hij bijgezet in het ereperk van het kerkhof, graf n° 11 op de 6^de rij.

Na de oorlog bedacht het Ministerie van Landsverdediging hem postuum met de Zege- en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis met palm en 6 frontstrepen.