Geboren te Hever op 30 mei 1880 als zoon van Joannes Franciscus Cauwenberghs en van Maria Josepha Verboomen. Hij huwde in 1905 met Catharina Antonia Goovaerts (geboren in Boortmeerbeek op 13 september 1883 en dochter van Petrus Joannes Goovaerts en van Paulina Barbara Dewinter). Hij was slager van beroep en woonde samen met zijn vrouw en zijn drie kinderen in de Langestraat 84 in Boortmeerbeek op de grens met Kampenhout. Hij overleed op 26 juni 1969 in Boortmeerbeek.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1900.
Hij werd tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 ingedeeld bij de 10^de C^ie van het 13^de Linie Regiment dat zijn uitvalbasis had in het Fort van Namen. Hij nam tevens deel aan de gevechten in Bornem en Beveren aan de IJzer. Tijdens het gevecht in Beveren raakte hij gekwetst en werd hij in allerijl overgebracht naar het militair hospitaal "Porte de Gravelines" in Calais. Door deze kwetsuur zou hij na de oorlog voor 50% invalide verklaard worden. Na zijn recuperatieperiode werd hij op 15 oktober 1915 toegevoegd bij het personeel van het militaire slachthuis van de 4^de Legerdivisie. Deze toevoeging had te maken met zijn opleiding als slager in het burgerleven. Hij bleef op post tot aan zijn demobilisatie op 1 februari 1919.

Na de oorlog kende het Ministerie van Landsverdediging hem de Zege- en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis met palm, het IJzerkruis , het Kruis van Ridder in de Orde van Leopold II, de Medaille van de oorlog 1914-1918 en 8 frontstrepen.