Geboren in Kampenhout op 27 april 1877 als zoon van Petrus Fernandus De Keyser en van Maria Theresia Van Hoof. Hij huwde te Laken op 12 februari 1916 met Valeria Himpe (geboren in Oeselgem, een deelgemeente van Dentergem op 26 januari 1887, als dochter van Leenderd Himpe en van Virginia Goesaert). Petrus en Valeria woonden in de Krijgskundestraat n° 19 in Oudergem.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1897 bij het 8^ste Linie Regiment.
Op 1 oktober 1911 ging hij zich aanmelden als vrijwilliger met premie bij het Militair Hospitaal te Brussel en tekende een contract van 3 jaar als militaire werkman. Tijdens de mobilisatie van 1 augustus 1914 zorgde dokter Héger ervoor dat hij in het hospitaal kon blijven. Op 19 augustus 1914 werd hij opgeleid als hulpverpleger in zaal 6 bij de zwaar gekwetsten. Op 3 september 1914 werd het hospitaal door de Duitsers bezet en werd het personeel gedwongen om de werkvloer te verlaten. Hij ging als hulpverpleger naar het noodhospitaal aan het Koninklijk Paleis. In juli 1915 werd hij daar ontslagen door baron de Moor, met het gezegde dat hij zich moest laten aansluiten bij het leger. Op 4 oktober 1915 werd hij gevangen genomen en gekwetst (bij het doorsnijden van de elektrische draad) aan Belgisch-Nederlandse grens in Merksplas. Hij werd 15 dagen opgesloten in de gevangenis van Wortel te Merksplas, nadien in de Predikherenkazerne in Antwerpen. Hij werd vrijgelaten onder de voorwaarde dat hij zich de twee eerste maanden, iedere dag en nadien iedere maand moest komen melden bij de Duitse controledienst en dit tot aan de Wapenstilstand. Dadelijk na de wapenstilstand op 11 november 1918 engageerde hij zich terug als militaire werkman in het militair hospitaal te Brussel. Een job die hij tot aan zijn pensioen in 1938 bleef uitoefenen.

Na de oorlog werd hij door het Ministerie van Landsverdediging bedacht met de Zege- en Herinneringsmedaille, de industriële medaille Tweede Klasse en de Medische Medaille (n° 1192) van zijne majesteit Leopold II.