Geboren te Kampenhout op 1 september 1881 als zoon van Polydorus Julius César Everaert en van Alexandrina Maria-Theresia De Clercq. Hij woonde samen met zijn vrouw Jeanne Clémence Maria Schocklaert en hun 3 kinderen op de Antwerpse Steenweg nº 106 ten Brussel. Na de oorlog verhuisde hij naar de Kerkstraat nº 1 te Leeuwergem, een deelgemeente van Zottegem. Hij was boswachter van beroep. Hij overleed te Leeuwergem op 13 december 1963. Bij zijn overlijden woonde hij in de Kasteelstraat nº 41 te Leeuwergem.

Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 was hij lid van de Burgerwacht te Laken tot 13 oktober 1914 toen hij als lid van de Burgerwacht gezocht werd door de Duitsers. Hij probeerde toen via het dorpje Weelde op de Belgisch-Nederlandse grens naar Nederland te vluchten maar hij werd gevangengenomen in Turnhout en werd opgesloten in het stadhuis van Turnhout. Daar kon een vriend van de familie Everaert, een zekere Meermans hem een 'visum' bezorgen om de Nederlandse grens over te steken met een werkerskaart maar in Tilburg kon hij op een trein geraken die hem via een Nederlandse haven naar Londen bracht. Hij bereikte zo het Belgische consulaat aan de Finsbury-Square op 15 december 1914 en samen met nog een aantal vrijwilligers waagde hij de oversteek naar Frankrijk en ging zich aanmelden op het rekruteringsbureau van de Gidsen te Guines, een gemeente in het Franse departement Pas-de-Calais. Vandaar werd hij doorgestuurd naar de kazerne 'Nouvelle France' te Parijs waar hij zich op 9 januari 1915 engageerde als vrijwilliger met premie en als soldaat Tweede Klasse bij het A.C.M.-korps.

A.C.M. staat voor 'Autos-Canons-Mitrailleuses', en bestaat uit de bemanningen van de pantserauto's. Het korps werd opgericht begin december 1914 om door de vijandelijke linies te breken en paniek te zaaien achter het front. De Belgische majoor Collon liet in Parijs tien pantserauto's assembleren met een Minervamotor, voorzien van stalen platen aan de buitenzijde en voorzien van lichte kanonnen en machinegeweren. Hij trok daarvoor 350 Belgische oorlogsvrijwilligers aan. Emile Everaerts was één van hen. Op 21 april 1915 trok hij met het korps naar de Frans-Belgische grens. Er volgden maanden van verveling tot de Russische legerstaf het korps ontdekte en koning Albert het korps als een gift ter beschikking stelde van de Russische tsaar. In september 1915 voer het korps aan boord van een Brits vrachtschip naar Rusland met als eindbestemming, Petrograd (Sint-Petersburg). Tot 3 april 1918 verbleef Emile met zijn korps aan het Russisch front. Na de Russische Revolutie moest het korps terug naar huis gaan. Het werd een lange terugtocht via Siberië naar Amerika, waar Emile aankwam in New York in mei 1918. Midden juni 1918 scheepte het korps in naar Frankrijk waar het in Parijs op 15 juli 1918 werd ontbonden. Emile diende zich dan aan te melden bij de 5^de C^ie van de Belgische poortroepen in Eeklo. Hij demobiliseerde van daaruit op 1 februari 1919.

Na de oorlog werd hij door het Ministerie van Landsverdediging bedacht met de Zege- en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis met palm, het kruis van de Burgerwacht 1914-1918, de Medaille als Oorlogsvrijwilliger 1914-1918, hij was houder van Vuurkaart 196.31 en hij kreeg 6 frontstrepen.