Geboren te Kampenhout op 18 december 1887 als zoon van Eduardus Smolders (geboren te Kampenhout op 8 juni 1856 en gehuwd op 30 april 1884 te Kampenhout) en van Joanna Lanciers (geboren te Kampenhout op 13 november 1852). Hij woonde in de Nieuwegen 4 in Kampenhout. Later verhuisde hij naar de Veldstraat 6 in Kampenhout (Wilder).

Hij deed zijn militaire dienstplicht in de lichting van 1907.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij ingedeeld bij het 1^ste Regiment Karabiniers, zware artillerie, bij de 3^de C^ie Mortieren Van Deuren. Op 15 april 1915 verscheen hij niet op het appel en werd enige dagen later als deserteur beschouwd. Op 9 mei 1915 werd hij teruggevonden en gevangengenomen om voor het krijgsgerecht te verschijnen. Hij werd op 21 oktober 1916 tot 5 jaar hechtenis veroordeeld. Maar in beroep annuleerde het oorlogstribunaal het vonnis en stuurde hem terug naar de karabiniers, deze keer naar het 3^de Regiment Karabiniers. Op 10 juni 1917 moest hij worden geëvacueerd wegens een ziekteaandoening naar het Militair Hospitaal 'Le Porte de Gravelines' in Calais. Na zijn ontslag uit het ziekenhuis werd hij doorgestuurd naar het Centrum voor Oud-Militairen in Etterbeek om via het 6^de Artillerie Regiment op 13 augustus 1918 en het 2^de Artillerie Regiment lichte bewapening, te demobiliseren op 2 februari 1919.

Na de oorlog kreeg hij van het Ministerie van Landsverdediging voor zijn moed en opoffering de Zege- en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis met palm en werd hij bedacht met 4 frontstrepen.