Geboren te Nederokkerzeel op 17 oktober 1882 als zoon van Petrus Isidorius Vandenwijngaert en van Maria Theresia Mathijs. Hij huwde op 7 februari 1906 te Nederokkerzeel met Maria Isabella Albertina Paeps (geboren op 20 januari 1883 te Berg en overleden op 7 november 1962 te Nederokkerzeel). Zij was de dochter van Guillielmus Paeps en van Maria Ludovika Vanhooff. Eduard en Maria hadden drie kinderen en woonden op de Dries te Nederokkerzeel.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1902.
Bij de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd Eduard toegevoegd als soldaat Eerste Klasse bij het 2^de Linie Regiment. Het regiment was verbonden aan het 2^de Regiment Vestigingstroepen Antwerpen, en kreeg de opdracht, om gebruikmakend van de fortengordel rond Antwerpen, de vijand tegen te houden. Maar het bleef bij een opdracht, want bij de val van Antwerpen op 10 oktober 1914 werd Eduard aan de Belgisch-Nederlandse grens aangehouden en meteen weggevoerd naar het interneringskamp Harderwijk in Nederland. Hij werd pas gerepatrieerd op 6 december 1918 en kon via zijn oude eenheid, het 2^de Linie Regiment, demobiliseren op 1 februari 1919.

Na de oorlog bedacht het Ministerie van Landsverdediging hem met de Zege- en Herinneringsmedaille.