Geboren te Buken op 24 juni 1886 als zoon van Petrus Josephus Vanden Wyngaert (geboren te Buken op 4 december 1856) en van Maria Theresia Engelborghs (geboren te Tildonk op 22 april 1862). Hij woonde in de Haachtstraat n° 33 te Buken. Hij was ongehuwd toen de oorlog uitbrak. Henricus overleed te Buken in het jaar 1953.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1906.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij als soldaat Tweede Klasse ingedeeld bij de 2^de C^ie van de Transporttroepen van de 3^de Legerdivisie. Hij bleef gans de oorlog bij zijn eenheid tot hij demobiliseerde op 15 mei 1919.

Na de oorlog kreeg hij van het Ministerie van Oorlog, de Zege-en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis met palm, de Medaille van de IJzer en 8 frontstrepen.

Na de oorlog was het voorzitter van 1920 tot 1945 van de Oud-Strijdersbond N.S.B. van Buken. De eerste ledenlijst die bewaard is dateert van 1920, zodat men kan veronderstellen dat de bond in dat jaar ontstond met 'Oud-Strijders' uit Buken, die de 'IJzertragedie' hadden doorstaan en overleefd. Van 1945 tot 1953 was hij er ere-voorzitter.