Geboren te Kampenhout op 10 november 1893 als zoon van Ludovicus Vandermeiren en van Maria Carolina Janssens. Hij woonde in de Langestraat op nummer 66. Hij overleed te Kampenhout op 14 januari 1979.

Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog was Henricus bezig aan zijn militaire doienstplicht als milicien van de lichting 1913.
Bij de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij ingedeeld als soldaat Tweede Klasse bij het 3^de Genie Regiment. Hij bleef gedurende gans de oorlog, op een aantal maanden na, bij de Genie. Het was zijn groep, die de IJzervlakte onder water zette, en daarna gans de oorlog lang de overstromingen beheerde. In de zomer van 1918 verwijderde hij met zijn eenheid de door de Duitsers opgeworpen hindernissen en bouwde hij bruggen en wegen om de mobilteit te garanderen. Op 18 augustus 1918 ging hij over naar de 2^de C^ie van het 11^de Linie Regiment. Van hieruit demobiliseerde hij op 1 februari 1919.

Na de oorlog werd hij door het Ministerie van Landsverdediging bedacht met de Zege- en Herinneringsmedaille, het IJzerkruis, het Vuurkruis, het Oorlogskruis met palm, het Kruis van officier in de Orde van Leopold II met zilveren zwaarden, houder van het Vuurkruis, het Kruis van officier in de Kroonorde met gulden zwaarden en 8 frontstrepen.