Geboren te Kampenhout op 29 augustus 1888 als zoon van Lodewijk Van Doren (geboren te Kampenhout op 22 september 1858 en aldaar overleden op 5 november 1925) en van Antonia Colebrants (geboren te Kampenhout op 22 mei 1863). Hij was gehuwd met Emma Madeleine Deschamps (geboren te Gullegem op 29 september 1900 en overleden te Menen op 16 april 1981). In 1929 woonde hij met zijn vrouw Emma en hun dochter Maria-Thérèse en hun zoon Michel in de Vrijheidslaan in Menen. Felix overleed op 27 januari 1972 in Menen en werd begraven op 31 januari 1972 op de gemeentelijke begraafplaats van Menen. Hij was toen 83 jaar.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1908.
Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij ingedeeld bij de 4^de Legerdivisie als soldaat 2^de Klasse bij het 8^ste Linie Regiment. Op 21 oktober 1914 werd hij als vermist opgegeven en op 24 oktober als deserteur beschouwd. Op 1 mei 1915 werd hij opgepakt en terug ingelijfd bij het leger waar hij op 11 juni 1915 voor het krijgsgerecht van het Vierde Leger kwam en tot 10 jaar opsluiting werd veroordeeld met het inleveren van zijn militaire graden. Op 23 oktober 1916 kreeg hij opschorting van straf. Op 6 maart 1917 werd hij nogmaals veroordeeld tot 15 dagen gevangenis. Deze keer verscheen hij voor een militaire rechtbank in Dieppe. Op 22 oktober 1918 werd hij voor een tweede keer als vermist opgegeven om op 25 oktober 1918 opnieuw te worden beschouwd als deserteur. Op 29 oktober werd hij weer ingerekend, maar niet voor lang want op 12 december 1918 werd hij voor de derde maal vermist, om op 15 december 1918 nogmaals als deserteur te worden beschouwd. Dit leidde op 16 januari 1919 tot opsluiting. Hij werd vastgehouden tot 3 juni 1919. Op 28 juni 1921 kreeg hij geen amnestie maar wel een opschorting van straf. Op 2 april 1929 schreef hij nog een brief naar de Minister van Landsverdediging om in ere hersteld te worden, maar dit schrijven werd door Eerste Minister de Broqueville beantwoord als 'niet herstelbaar'.