Geboren te Kampenhout op 21 december 1887 als zoon van Antonius Van Hoof en van Antoinia Roekems. Zij woonden in de Weisetterstraat 5 te Kampenhout-Relst. Ludovicus was schoenmaker en was gehuwd met Lucia Leontina De Coster. Ludovicus woonde samen met vrouw en kind in de Heuvelstraat 8 te Overijse.

Hij deed zijn verplichte dienstplicht als milicien van de lichting 1907. Tijdens de mobilisatie op 1 augustus 1914 werd hij toegevoegd als soldaat Tweede Klasse bij de 6de Cie van het Vervoerskorps bij de 5de Legerdivisie. Hij bleef gedurende gans de oorlog bij het Vervoerskorps. Enkele dagen voor wapenstilstand, namelijk op 25 oktober 1918 geraakte hij gewond, zodat een evacuatie naar het Belgisch Militair Hospitaal in Eu, een gemeente in het Franse departement Seine-Maritime in de regio Normandië, nodig bleek. Na zijn ontslag op 18 december 1918, diende hij zich een aantal dagen later aan te melden in het Centrum voor Oud-Militairen in Eu. Op 10 januari 1919 kon hij terugkeren naar België en werd hij ondergebracht in het Instructiecentrum voor de Artillerie in Brasschaat om van daaruit te demobiliseren op 1 februari 1919.

Hij werd na de oorlog door het Ministerie van Landsverdediging bedacht met de Zege- en Herinneringsmedaille, het Oorlogskruis met palm, het IJzerkruis, de Militaire Medaille Tweede Klasse, het Kruis als Ridder in de Orde van Leopold II met zwaarden en 8 frontstrepen.