Geboren te Kampenhout op 9 april 1877. Hij woonde in de Georges Raeymaekersstraat n° 18 te Schaarbeek. Hij was gehuwd en was vader van zes kinderen.

Op 4 augustus 1914 kwam hij zich op het rekruteringsbureau op de Brusselse Grote Markt als vrijwilliger aanmelden, voor actieve dienst in het Belgisch leger. Na zijn medische schifting en inschrijving werd hij toegevoegd aan de eenheid van commandant André. Deze was bevelhebber bij de 24^ste Reserve Batterij op fort 5, gelegen in de Jacob de Roorestraat in Edegem, Antwerpen. Fort 5 maakte deel uit van de Brialmontgordel rond de stad Antwerpen. Na de val van Antwerpen werd Frans op oefenstage gestuurd naar Calais, waar hij op 24 oktober 1914 plots werd geconfronteerd met zeer zwakke bloedvaten met vernauwing tot gevolg. Bij een niet behandeling zou dit kunnen leiden tot een hartaderbreuk. Hij werd meteen overgebracht naar het militair hospitaal La Porte de Gravelines te Calais vanwaar hij werd doorgestuurd naar het King Albert Hospital in Londen. Op 28 oktober 1914 mocht hij het hospitaal verlaten en werd hij in Engeland tewerkgesteld in een aantal munitiefabrieken waar hij de functie kreeg van inspecteur. Na de wapenstilstand werd hij gerepatrieerd naar België en werd hij toegevoegd aan de 3^de C^ie hulptroepen van de Genie die gekazerneerd waren in St-Stevens-Woluwe. Hij demobiliseerde vanuit Woluwe op 25 juli 1919.

Na de oorlog bedacht het Ministerie van Landsverdediging hem met de Zege- en Herinneringsmedaille en twee frontstrepen.