Geboren te Wespelaar op 7 december 1883 als zoon van Hendricus Verheyt en van Joanna De Leus. Hij woonde samen met zijn echtgenote Maria Elisabeth Van Dooren in de Hutstraat 19 in Kampenhout-Relst. Elisa Van Dooren werd geboren op 3 oktober 1885. Ferdinand overleed in een ziekenhuis te Mechelen op 7 december 1958 en werd begraven op de gemeentelijke begraafplaats van Kampenhout-Relst.

Via het statuut van Speciaal Contingent van 1916 werd hij als vrijwilliger door het rekruteringsbureau op 1 februari 1917 doorgestuurd naar de opleidingskampen in Auvours en in Eu, een Franse gemeente in het departement Seine-Maritime in de regio Normandië, in de buurt van Dieppe. Hij kwam in actieve dienst op 15 april 1917 en werd toegevoegd als soldaat Tweede Klasse aan bij de 51^ste batterij van het 9^de Artillerie Regiment. Een zestal maanden later werd hij ernstig ziek en werd hij op 29 oktober 1917 geëvacueerd naar het Militair Hospitaal 'La Porte de Gravelines' in Calais. Hij zou het hospitaal pas kunnen verlaten op 9 januari 1918. Op 1 november 1918 ging hij over naar het korps van de 'IJzeren Weg', onder nummer 6828. Hij demobiliseerde op 2 april 1919 vanuit de 'Spoorwegtroepen'. De Spoorwegtroepen werden tijdens de oorlogsjaren belast met de aanleg van meerdere spoorlijnen, die nodig waren voor het vervoer van manschappen en allerlei materialen. Zij stonden eveneens in voor de verkenning en eventueel herstelling van beschadigde sporen.

Na de oorlog bedacht het Ministerie van Landsvedediging hem de Zege- en Herinneringsmedaille en kende hem 2 frontstrepen toe.