Geboren te Nederokkerzeel op 26 september 1878 als zoon van Petrus Felix Verhoeven (geboren op 18 maart te Nederokkerzeel en er ook overleden op 29 mei 1914) en van Isabella van Steenwinckel (geboren te Berg op 11 april 1847 en overleden in Nederokkerzeel op 6 april 1882). Hij huwde op 9 september 1903 met Melanie Van Nieuwenhuyse en zij woonden samen met hun vier 4 kinderen in de Kutsegemstraat te Berg. Melania overleed te Berg op 3 februari 1923 en Hendrikus overleed eveneens te Berg op 19 februari 1951 en werd begraven op de gemeentelijke begraafplaats.

Hij deed zijn militaire dienstplicht als milicien van de lichting 1899.
Tijdens de mobilisatie van 1 augustus 1914 werd hij als soldaat Tweede Klasse en als trompetter ingelijfd bij het 1^ste Grenadiers Regiment. Hij werd gekazerneerd in het Fort van Broechem (begin van de oorlog) en in het Fort van Walem (eind september). Na de val van Antwerpen werd hij op 10 oktober 1914 aan de Belgisch-Nederlandse grens gevangengenomen en na het ontdoen van zijn militair uniform, meteen overgebracht naar een interneringskamp in Zeist in Nederland. Op 11 november 1918 werd hij gerepatrieerd en toegevoegd bij de 3^de C^ie van het 8^ste BRI in Leisele. Van daaruit demobiliseerde hij op 1 februari 1919 .

Na het einde van de oorlog bedacht het Ministerie van Landsverdediging hem met de Zege- en Herinneringsmedaille.

Op de Utrechtse Heuvelrug werden mobilisatiekampen opgericht en in het Kamp van Zeist werden na de inval van de Duitsers op Belgisch grondgebied veel Belgische vluchtelingen opgevangen. In oktober viel Antwerpen en om aan krijgsgevangenschap te ontkomen vluchtten 32.000 Belgische soldaten naar Nederland. Daar werden ze, zoals afgesproken in het 'Onzijdigheidsverdrag', vastgenomen en in interneringskampen geplaatst. Eén van die kampen was bij Zeist. Aanvankelijk waren ook daar de omstandigheden niet best. Na een opstand onder de geïnterneerden, waarbij maar liefst 8 doden en 18 gewonden vielen in december 1914, werd het iets beter. Om de verveling in de kampen van geïnterneerden wat te verdrijven werd er van alles georganiseerd. Zowel door de geïnterneerden zelf als door de autoriteiten. Zo waren er sportwedstrijden, men kon cursussen volgen, er werd getekend en aan houtsnijwerk gedaan.