Hij werd geboren te Nederokkerzeel op 25 juli 1919 als zoon van het echtpaar Jules Mombaers-Taes. Hij woonde met zijn ouders in Erps-Kwerps.

Vanwege zijn zogenaamde hevigheid werd Frans meer en meer anti-Duits en ging nog intensiever de partizanen helpen en vroeg hij of hij zich kon laten aansluiten. Later werd hij zelfs korpscommandant van de Leuvense Partizanen onder zijn schuilnaam 'Arthur'. Verklikking was bij hem ook de oorzaak dat hij op 8 mei 1944 in een beestenwagen op konvooi werd gezet naar het concentratiekamp Buchenwald in het Duitse Weimar (Thüringen). Van daaruit werd hij overgeplaatst naar Middelbau-Dora om tenslotte in Ellrich-Dora terecht te komen.

François De Coster uit Wespelaar die eveneens met zijn broer Roger in het concentratiekamp Ellrich-Dora werden ondergebracht getuigde:
"Toen hij terug op het werk kwam bij het commando van de elektriciens waar wij eerder met 35 gevangenen waren, bleven er maar een vijftal over. Alle anderen waren omgekomen van honger en kou in de wintermaanden. In januari daalde het kwik tot - 20°. Al die gevangenen die elektriciens waren geweest kwamen van het bijkamp Ellrich en waren ziek of al overleden zoals Franske Mombaers en Albert De Backer".

François en zijn broer Roger konden ontsnappen als bij mirakel uit het kamp van Ellrich, het bijkamp van Dora, dat het kamp van 'de langzame dood' betekende. Daar stierven veel jongens uit onze streken uit totale uitputting. Zij die niet konden volgen bij hun arbeid werden veelal met een nekschot brutaal neergekogeld. Sommige werden gewoon achtergelaten langs veldwegen en bossen. François De Coster uit Wespelaar schreef over zijn wedervaren in de verschillenden kampen het boek 'Van Breendonk naar Ellrich-Dora', uitgegeven in eigen beheer en gedrukt door drukkerij Epo.

Franciscus Octavius Mombaers, overleed in het concentratiekamp Ellrich-Dora op 3 januari 1945.