Activiteiten - verslagen

---

Na de in het Covid-water gevallen uitstap naar Boom en vele maanden van mondmaskers en online vergaderingen, zet Campenholt opnieuw enkel voorzichtige, niet-essentiële stappen naar buiten. Op zaterdag 2 oktober gaan we op bezoek bij onze buren van de Semse in hun heemhuis, waar ook hun tentoonstellingen ondergebracht zijn.

We vinden elkaar in 'de Staminee', waar we bij een koffietje weder kennis maken en onze voorzitter een mand overhandigt met het beste van ons staminee (Witlov van het Labo).

Verdeeld in 2 groepen volgen we de gids. Elke van de tentoonstellingen heeft zijn expert, die ons inwijdt in de specifieke onderwerpen, maar ook de oorsprong van de stukken, de visie en de opbouw.

De historische kaarten van Zemst zijn niet meteen indrukwekkend, maar laat ons toch al meteen kennismaken met een nieuwe oude kaart. We oriënteren ons in Zemst van weleer: met de kronkels van de Zenne, de historische verbinding tussen Mechelen en Vilvoorde, heel wat kastelen en de evolutie van dat alles.

Het uitbaggeren van de Dijle leverde 1001 voorwerpen op uit het dagelijks leven. Dit vormt een collectie van de meest uiteenlopende zaken: van bedevaarts-souvenirs tot vaatwerk. Aan elk voorwerp hangt een verhaal vast. Knopen bij voorbeeld, waaruit kan afgeleid worden van wanneer een graf dateert of een mysterieus lange vork die uiteindelijk blijkt te dienen om het vlees uit de soepketel te vissen. De tijd is natuurlijk beperkt, dus moeten we na een opsomming van de inhoud van de verschillende kasten en enkele anekdotes over stukken alweer doorschuiven naar een volgende zaal.

Het zand uit de oude zandwinning van het bos van Aa bleek heel wat onzuiverheden te bevatten. Wat voor de industriële kant van de zaak een extra werkje was om dit alles uit het zand te ziften, was een droom voor de paleontologen. Ooit was dit een deel van de Vlaamse Vallei en dus werden zomaar allerlei fossiele beenderen van ongeveer 10.000 jaar geleden uit het zand gezift. Dat is natuurlijk al interessant op zich. Als je dan, zoals de Semse, ook nog een expert ter zake in de rangen hebt, krijg je met wat steun van de gemeente een heus mini-natuurhistorisch museum. De collectie is aangevuld met stukken uit opgravingen van buiten Zemst en natuurlijk heel wat uitleg. Ook speciaal ingericht voor blinden en slechtzienden, mogen we er aan alles voelen. We leren het verschil tussen ribben van de mammoet en die van de wolharige neushoorn en voelen hoe zwaar of licht bepaalde beenderen wel zijn, zoals een slagtand of een sinus. De schedel van een wolharige mammoet heeft een ereplaats en kan van alle kanten bestudeerd worden.

Over de Romeinse nederzetting in Elewijt, zijn het vooral de kunstig gemaakte miniaturen die de aandacht trekken zoals een Romeins legerkamp, maar ook de verschillende ondergrondse structuren van een Romeinse heirbaan, afhankelijk van het bodemtype. Van de vicus zelf is er bij voorbeeld een interactieve kaart te vinden.
De begraven mammoeten en Romeinen vergen wel wat van onze verbeelding. De tentoonstelling over de rijkswacht daarentegen brengt ons terug naar het recentere verleden. Veel van wat er te zien is, zit nog vers in ons geheugen, hoewel er toch al wat jaren verstreken zijn sinds we nog eens een gendarme tegen gekomen zijn. En met wie kunnen we dan ook beter die herinneringen ophalen dan met een oud-rijkswachter als gids?

Met alle kenners tezamen en de vele stukken in de collectie zijn er natuurlijk veel meer boeiende verhalen te vertellen, dan we op één voormiddag kunnen beluisteren. Het bezoek aan het heemhuis was dan ook een te korte kennismaking met de Semse, haar bevlogen leden en het fantastische werk dat deze vrijwilligers met wat steun van de gemeente Zemst wisten te verwezenlijken.